Saturday, October 11, 2014

S.O.S


Demir'e hayranım. Aslında bütün çocuklara hayranım. Kendimi inanılmaz aptal(gerçekten, kafası çalışmayan anlamında), korkak, işe yaramaz hissettiğim 2014 yılının bu acayip Ekim ayında yaşanan hiçbir şeyin gerçekten neden yaşandığını anlayamıyorum. 
Bir çocuk sorsa bana neler oluyor neden oluyor diye, sadece zırvalayabilirim karşısında. Akşam televizyonda izlediğim her şey benim zavallı beynimin kurgulayabileceğinden daha acayip. Ana haber bültenlerindeki insanların bir türlü bu yaptıklarını neden ve nasıl yaptığını anlayamayan malesef "yetişkin" kategorisinde aciz bir insan evladıyım. 
Demir benden daha ne yaptığını bilir görünüyor. Hayattan ne istediği belli. Meme, mama, hu(su), ho(top), mimi(mirket anlamında animal planet kanalını açmam), moo ya da mee(çiftlik hayvanları kitabını okumam) gibi. Ne istemediği belli. Bu tarz benim yarışmasını izlemem(hemen televizyonu kapatıyor), bahçedeki havuza yeterince taş atmadan onu kucaklayıp eve götürmem(kucağımda bir yandan kasılıp bir yandan çırpınarak hareket etmeyi benim için imkansız hale getiriyor) gibi. 
Çok mutsuzum ve mutsuz olmaya hakkım yok. George Orwell bize gelsin, O'na bir kahve yapıp bayramdan kalan çikolatalardan ikram edeyim, bana iyi bişeyler söylesin inanayım istiyorum. Sonra belki uyurum, Demir bacağını üzerime atar. Sabah olduğunda her şey güzel olur. Mutlu bir masal gibi. Bunları yazarken bile kendimi çok salak hissediyorum. Acılar bu hayatın gerçeği, aptal polyannaa nihohahaaa diye gülen bir kalabalık hayal ediyorum. 
Biri bana bir tokat atsın. Ya da aranızda doktor varsa, en azından hastalığımın adını söylesin. 
Bayılazam. 

6 comments:

  1. Her satırını tekrar tekrar emme basma tulumba gibi kafamı aşağı yukarı kaldırarak onaylayabilirim. Bu sefer güldürmedin bilesin Mylifebook Funda Uçal seni o güzel çalışan aklını ve Demir'i çok seviyorum. güzel günler göreceğiz demek istiyorum, isteyince belki olur diyorum öpüyorum bolca öpüyorum sizi özledikçe miraya sarılıyorum iyi geliyor...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Bence ben senin yorumlarına cevap yazıcama oturup direk sana bi aşk mektubu yazayım olsun bitsin, ya da gidip mahkemeye başvurup kardeş filan olalım, bilmiyorum bişiler yapalım acillen:)))

      Delete
  2. kendinizi ifade ediş biçiminize hayranım,demire hayranım.Herşey belki daha güzel olur kimbilir.

    ReplyDelete
  3. hani derler ya, çocuğun seviyesine indim, çocuk oldum, aslında, çocuğun seviyesine çıkılır biliyor musun? Biz inmişiz oralardan, indirmişler bizi bir sürü dayatma, yalan dolan ile işte. Çocuklar çıkarmaya çalışıyor ama ne gören var ne duyan seslerini. Bence dünyayı bu bu mimi, moo,hu lar yönetmeli. Bak o zaman nasıl kendimizi akil yetişkinler olarak göreceğiz, iyi hissedeceğiz, polyanna o zaman gelsin de göreyim ben, hıı ne dersin?

    ReplyDelete
    Replies
    1. Emel sen benim aklımdakileri noktasına kadar yazarsan ben cevap verecek bişi bulamam ki^^yüzde yüz milyon katılıyorum, öpüyorum, kucaklıyorum<3

      Delete