Ben, kendim.

Hayatı, evi, arkadaşları, sporu, kişisel bakımı, kişisel gelişimi, evlatlığı, ablalığı, sevgiliyi, memleket meselelerini, komşuluğu, beni, kendimi annelikle birlikte çoğu zaman bir kenara attığımın farkındayım.

 Ve bu kendinden vazgeçişin beni daha iyi bir anne yapmayacağının da. 

Bir hafta sonu kaçamağıyla her şey hallolmaz ama uzun süredir ilk kez saçlarımı açık bıraktığıma göre bu küçük gezi yine de iyi bir başlangıç sayılabilir.

Karagöl

Ankaralılar olarak mesele su olunca öyle kanaatkar bir tavır sergiliyoruz ki, görseniz gözleriniz dolar sevgili sahil şeridi insanları. 

Bir dolu küvet karşısında bile havaya girebilecek bünyelerimiz mevzu bahis bir göl olunca iyice kafaları buluyor. Bir saat yol gidip, 'kara' bir su birikintisine dünyanın en harika yerlerinden biri muamelesi yapan o iyimser yanaklarımızı şefkatle sıkar, alınlarımıza birer öpücük kondururum.

Tabi Demir'i öyle bir makas, bi minik öpücükle bırakamam. 

Önce kucağıma oturturum, gıdıya sakin bir öpücüğün ardından dişlerimi sıkarak çoraplarını çıkarırım ve akabinde olaylar gelişir^^