Çok acaip bir şey yapmak istiyorum bu aralar. Şimdiye kadar isteyipte cesaret etmediğim. Korktuğum. Olmaz ya dediğim. Saçımı kestirmek gibi değil. Giymem dediğim bir şeyi giymek gibi değil. Daha büyük, daha kocaman. Ne olduğunu bildiğimden değil. O hissi yaşamak istediğimden. Risk aldım, cesaret ettim diyebilmek istediğimden. 

Bak tam şu anda yağmur başladı. İlla bir işaret beklerse insan bu gibi durumlarda, camdaki su damlalarını ben işaretim sayıyorum.

Mutlu haftalar!

Üst:Choies , Jean:Zara, Çizme:Hunter, Kolye:Mango

Altı

Tek sayı insanıyım ben. 

Aklımdan bir sayı mı tutacağım. 

Ya 3 ya 7. 

Piyango bileti mi alacağım.

Sonu mutlaka tek sayı. 

Sayısal mı oynayacağım. 

6 tek sayı. 

13. kat, 53 numara. 

Tabakta yan yana 3 elma. 

Bir demet gül bile tek sayıda. 

Öyle bir acaiplik işte. 

Ama şimdi bu 6 sanki bütün sayıların hası. 

Mayıs'ın 6'sını çok sevdiğimden. 

Hayatımın en zor ve en muhteşem günü olduğundan.

Köşelerimi törpülemeye başladığım, bir yük gibi omzuma yüklendiğim takıntıları yavaştan yere bırakmaya yeltendiğim gün dönümü olduğundan.

Üst:Choies

Jean:Zara

84

Eskiden 84'lüyüm deyince, hele bir de Aralık ayı doğumlu olduğumu söylediğimde "ah sen daha küçükmüşün" tepkileri alırdım. 

30'uma az kala kimse öyle şeyler söylemez oldu tabi. 

90'lılar bile yaşlı artık. 

Etrafta kundakta olması gerekirken dünyayı ele geçirmiş gibi duran boynu bükük milenyumun iki binli bebeleri var.

Bu yazı hem 84'lü hem çıtır olduğum günlere armağan olsun!

Üst:Mango