Londra-III

Londra'nın son günü. Güneşi gerçekten görebildiğimiz tek gün. Atlıkarıncaya bindik. Hyde Park'ta emekleyip piknikçilerin yanına giden Demir'in peşinden koştuk. Demir'le öyle eskisi gibi haritada tik ata ata gezilecek yerleri gezemeyeceğimizi sonunda anladığımızdan kendi muhitimizde usul usul, sakin sakin takıldık. Son kez  fish&chips yedik. Önceki gün Jamie's Italin'da yediğimiz yemek için bir kez daha pişman olduk. Demir yan masadaki İngiliz kızları kesti. Tesco'dan çok bayıldığımız Greek yoğurttan son bir kez daha aldık. Notting Hill sokaklarını bir daha gezdik dolaştık. Pinterestte görüp sevdiğim o çiçek cümbüşü mekanı bulduk. Pozumuzu verdik. Adamların bozuklukları bile değerli diye cebimizdeki son bozuklukları da harcadık.Yağmurdu, metroydu mızmızlanmalarımızı unuttuk, iyiydik ya hüznüyle ömrümüzde etmediğimiz kadar teşekkürü 5 günde ettiğimiz Londra'ya veda ettik.

Londra-I

Bir bebekli hayat elimizden tatilimizi alamaz atarının ve birbirimizi gaza getirmenin sonucunda 12.5 aylık minik( artık çok da minik olmadığını dönüşte 2 saat boyunca dizimde uyurken ayaklarını ağzıma sokmasından anladık aslında) yavrumuz kucağımızda, 2 valiz, 1 puset elimizde kendimizi Londra'ya attık. 

Attık ama benim yağmuruna çamuruna inat hazırladığım, pullu payetli etekler, dantel kimonolar, bez espadriller, baharlık blazerlarla dolu valizimizle. 

Nasıl iyimser bir valiz hazırlamışım hiç kıyamadım kendime, hemen gidip (mecburen) bir yağmurluk bir düzgün ayakkabı filan alayım şuralarda biyerlerde bir oxford street olacaktı dedim. Ama Demir öyle demedi. Meşhuur Primarka adımımızı atar atmaz huysuzlandı ve "Beni buraya sincap besleme vaatleriyle getirdiniz kandırıkçılar" anlamına gelen uzayan ve bitmek bilmeyen nidalarıyla alışveriş turumuzu başlamadan bitirdi. 

Can havliyle kendime 8 poundluk dünyanın bu en zavallı yağmurluğunu alabildim buna da şükür diyerek. 

İlk gün anladım sevgili okur, bu tatil başka hiçbir tatile benzemeyecekti. 

Aşırı akıllı oluyorum bazen, aferin bana<dişlerini sıkan smiley>

Demir 1 Yaşında ❤

6 Mayıs'ta 1 yaşını dolduran minik bebeğimizin 1. yaşını 3 Mayıs'ta en sevdiklerimizle(malesef iki aile eksikle) kutladık. Bebek doğumgünü organizasyonları  düğünleri geçti  biliyorsunuz. Ben plan yapmaya başladığımda, abartmamaya(kime göre tabi) kararlıydım. Sonuç olarak Demir'in çok da umrunda olmayan ama bizim Demir'in ilk yaşıyla beraber anne ve baba oluşumuzu da kutladığımız çok keyifli bir parti oldu. Herkes fotoğraflarda o kadar tatlı ki hepsini ekleyip, bu postu bir facebook albümüne çevirdiğimin farkındayım. O gün yanımızda olan, olmak isteyip de olamayan herkese, uzaklardan atlayıp gelen ananeye, babanneye çok çok teşekkürler. 

4 özel teşekkür de o günü bizim özel ve güzel partimiz yapan kadınlara.

Birsen. Mekanın, Scarpettanın hem güzel şefi hem sahibesi. Mekan ararken kendisinin gülen yüzüne kapılıp kararımızı verdiğimizi söylesem yalan olmaz. Çok emek verdi, çok zaman harcadı. Ne kadar teşekkür etsem az.

Didem. Tüm baskılardan ve tasarımlardan sorumlu güzel insan. Amatör ruhla profesyonel iş çıkaran birilerini bulmak her zaman kolay olmuyor. Dideme bütün emekleri için çok çok teşekkürler.

Merve. Dünyanın en güzel yüzlü pastacısı olabilir, emin değilim:) Harika bir pasta yaptı bizim için. Hep dışı hem içi güzel pasta yapan bu kadını tanıyın, hatta gidip görün güzel dükkanını bence. 

Esmahan. Sonunda 3 kişilik ailemizin 3 kişilik fotoğrafları oldu:) Erman oğlunun ilk doğumgününde fotoğraf peşinde koşma telaşı yaşamadı. Çerçeveletip asınca fotoğrafları, her gün aklımıza geleceksin artık canım fotoğrafcım, çok çok teşekkürler.

1 teşekkür de canımın içi arkadaşıma, Sezin'e. Hediyelik lavanta keselerimizi o dikti. Parti sırasında Asuman'ın "Ay yastığımı unutmamam lazım" demesinden anladığım kadarıyla da malzemeden hiç çalmayarak yastık boyutunda lavanta keseleri yaptı Demir için. Dünyanın en tatlı kan bağı olmayan ama teyze olan kişisidir kendisi. Hadi gel, öpücem Sezin.