Geçen sene yaz bitip sonbaharda nerelere gidilir diye aramaya başladığımızda Kent Ormanı'na gidip, neredeyse her hafta sonu ya piknik, ya bisiklet sürmek ya da hiçbir şey bulamazsak deniz kabuğu toplamak için kendimizi bu genç ormanın kollarına atmış ve kendimizi oraların muhtarı ilan etmiştik. Ama havalar ısınıp, İzmirlinin mangal ateşi depreşince ormanın bizim için tadı kaçmıştı. Geçen ay yine ılıman iklimin nadir dezavantajlarından biri olarak etrafta içine atlayıp tepinecek kurumuş yaprak öbeklerini bulamayınca şansımızı bir daha deneyelim deyip gittik. İyi ki gitmişiz. Kent ormanı geçen kış bıraktığımız güzellikte ve sakinlikteydi. E biz de mecburen önümüze çıkan yaprak birikintilerinde yüzme denemeleri yapıp, yaprak yağmuru ile devam edip en son fazla gaza geldiğimizden ağaçlara sarılarak maceramızı sonlandırdık. Ve evet Demir o yaprak yığınlarına atlarken umarım birisi araya kesecek delecek batacak bir şey atmamıştır diye dua ettim.
No comments:
Post a Comment