Saturday, October 29, 2011

Van, Yasmin ve Ben


Hayat çok acayip deyip duruyoruz ya. Çok acayip gerçekten. 
Ben tam pembe yanaklı bitanecik kardeşim, üzerinden sürekli askeri helikopterlerin uçtuğu topraklarda yaşıyor, bir yıl yeni bitti, daha üç yıl var diye evrene aşırı sitem yüklü sinyaller yayıyordum ki. Dahası varmış. 
23 Ekim Pazar, saat 13:41. 
Altyazı Van’da deprem dedi. Tam 20 dakika sonra açıp telefonu iyiyim dedi annem. 4 saat sonra yavru kardeşimle buluşabildiler.
20 dakika çok uzun ve 4 saat neredeyse bir ömür. 
Şimdi Yasmin depremin olduğu an için “Sanırım hayatın sonunun geldiği an”, 4 saat sonra annemi gördüğü an için de “Sanırım hayatımın en güzel anı” diyor. 

...

Yüzlerce insan öldü. Belki binlercesi yaralı. Çok daha fazlası evsiz, yuvasız. Annesiz, babasız, çocuksuz. Hayallerine, planlarına, biriktirdiklerine, sahip olduklarına veda eden bir kocaman kurak toprak.

Ama sen de ben de biliyoruz ki, en çok Yunus’un “Babam çok kızacak” demesine ağlasan da, içimizi acıtan çok daha fazlası.

O evleri yapan; izin veren; ağzından “ilahi adalet” lafı çıkabilen; yanı başındaki insana bile geçmiş olsun diyemeyecek kadar uzak; facebooku twitterı çözüm için değil, yardım çağrısı için değil, “oh olsun” için “vay efendim” için kullanan; sıcak koltuğunda anlamadan, bilmeden, sormadan hesap soran; 12 yıl boyunca topladığı, adı deprem olan vergiyle duble yol yaptığını söyleyen; insan hayatını siyasete alet eden de insan.

Ama bak hemen onun yanında, Van’ı hiç görmemiş, hiç bilmemiş ama çantasını sırtına alıp bilmediği topraklara, bir çadır kurmaya, bir çocuğa oyuncak götürmeye, bir annenin elini tutmaya giden; reklam için, takipçi için, başka herhangi bir amaç uğruna ya da sadece yardıma ortak olma uğruna, ortaya bir örülmüş atkı, bir yardım sms i, 2 eski kazak, bir oyuncak panda, uyku tulumu içinde yün içlik, bir seyyar tuvalet ya da bir milyon dolar koyan da; depremde orda olup, terk etmeyen, 24 saat enkaz başında nöbet tutan; sessiz sakin acısını yaşayan, acıyı paylaşan da insan.

İnsanı sorgulayan bir yazı değil bu. Kanıksamamak da öfkelenmemek de gerek sonucuna çıkıyorum ben düzenli olarak. Ama deprem dediğin, hem de 7.2 gibi yolları ortadan ikiye ayıran cinsten olanı, nasıl kocaman bir felaketse; bir arada, yan yana durmamız gereken, köşe bucak aradığın insanlığına , bir başkasının hayatına dokunarak ulaşabileceğin  bir de fırsat aslında. Ezgi Başaran bak burda“Bu bir ciğer testi, maalesef kalanlar oldu ve ikmali yok” dedi. 
Sen! 
 Bütün yaptıkların, hissettiklerin, söylediğin her söz gerçekten Van’a mı bir daha düşün. Yoksa içindeki pişmanlıkla kederin şimdi herkesten daha mı büyük ya da elinden gelenler ve sırtındaki yorgunluğunla kocaman mı güzelleştin?

İnsanın en muazzam özelliği her şeyi unutabilmesi ya. 
23 Ekim’deki Van’ a ve içindeki insana karşı nasıl durduğunu unutma nolur!

...
Bugün Cumhuriyet Bayramı. Bu toprakları, yan yana durabilmeyi başararak bir arada tutan insanların bayramı. Tam da hatırlamaya, dönüp geçmişe bakmaya ve kutlamaya ihtiyacımızın olduğu gün. Kutlu olsun! 
Umalım her şey çok güzel olsun!


8 comments:

  1. çok güzel ifade etmişsiniz, bu arada geçmiş olsun.

    ReplyDelete
  2. ailen van'da mı yaşıyor funda?? hiç bilmiyordum..
    hepimize geçmiş olsun ama sana iki kat geçmiş olsun canım, iyi olduklarına çok sevindim.

    ReplyDelete
  3. yahu ben senin "birinin hikayesini" paylaştıgını sandım:O kuşum ailenin Van'da oldugunu bilmiyodum ben yaaa, mersinliydin diye aklımda kalmıs.. çok geçmiş olsun, umarım hiçbir kaybınız olmamıştır.. ne sıkıntılı oldugunu tahmin edebiliyorum, benim de kuzenim orda yasıyo.. allahtan onlar da yara almadan kurtuldular..

    ReplyDelete
  4. Geçmiş olsun dilekleriniz için teşekkürler.
    Ahsen&minikkuş; Bizimkiler 4 yıllığına Van'da, ilk yılları yeni bitti. Umarım 3 yıl sonra yan yana olucaz. Minikkus sana da çok geçmiş olsun, tekrar cook tesekkurler!

    ReplyDelete
  5. Ahh canım ya,çok geçmiş olsun,ailenin iyi olduğuna çok ama çok sevindim..yazın da çok dokundu bana,böyle içimden bişeyler aktı okurken :(
    O kırmızı yanaklı kardeşinin yanaklarından,annenin de ellerinden öperim.Muhtemelen bir görev için Van'dalar,onun için de ailene ayrıca teşekkürler.
    Sevgiler,

    ReplyDelete
  6. Canım çok geçmiş olsun, okurken satırlara inanamadım bir daha okudum.. İnsanın en sevdiklerinin kendisinen uzak böyle bir felaket yaşaması (hoş yakınında olsa da fayda etmiyor ama uzak olunca o bekleyiş sonsuzluk gibi gelir) çok büyük bir şey… Çok şükür bu felaketi bu şekilde atlatabilmişler. Yazın bir depremin yarattığı insanlık dramına, insanlara ve insancıklara çok güzel değinmiş, söyleyecek söz bırakmamışsın zaten, ellerine yüreğine sağlık…

    ReplyDelete
  7. Fidoland&BeTwin us; İyi dilekleriniz için çok teşekkürler. Kimse böyle sıkıntılı günler yaşamaz umarım.

    ReplyDelete